Vanochtend na de wandeling wilde Shadow niet mee naar binnen - dacht ik. Dat mag, als hij lekker in het zonnetje buiten wil liggen of in zijn nachthok, ook prima. Wat ik niet door had is dat Spot pal achter mij stond. Blijkbaar met een vuile blik. Want zodra Spot weg was, stond Shadow voor de deur. Met zijn bekende “Ik wil naar binnen” blik.
Eenmaal binnen struikel ik over Spot die om mijn benen draait. En Shadow die een speeltje pakt en daarmee rondjes gaat draven. Twee "kindertjes" die aandacht willen en dat allebei op hun eigen manier vragen (eisen?). Gelukkig heb ik wat geleerd van mijn moeder: “kindertjes die vragen worden overgeslagen”. Ik ga even rustig aan tafel zitten achter mijn laptopje en schrijf dit stukje, beide heren totaal negerend. Links een plof en rechts een plof. Twee zuchten. Rust in huize Husky Heren - zolang het duurt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten