I Norge - Rondane 2016 - Vrijheid

Als laatste zien we zijn zwarte pluimstaart over de horizon verdwijnen. Hij stopte nog even toen ik hem riep. Keek naar mij. Keek naar de lokkende verte. Aarzelde kort. De lokkende verte won. 

Shadow komt braaf terug stormen

Ik vloed binnensmonds. Eigenwijze dondersteen. Manlief en ik kijken elkaar aan en zuchten. Halen zuchtend onze schouders op. Je doet er zo weinig aan maar het irriteert ons wel. We kunnen nu niet anders dan afwachten. Tegelijk is daar ook die eeuwige angst bij eigenwijze loslopende donderstenen. WAs die staartpunt het laatst wat we ooit nog van hem zagen..
We herhalen de argumenten: echt ver gaat hij niet, er is hier niks, er kan niks gebeuren. Maar toch halen we opgelucht adem als vijf lange minuten laten de cavalerie weer aan komt stormen.
Opgelucht maar ook een beetje kwaad. We gunnen hem de vrijheid maar hij hoort wel enigszins in onze richting mee te blijven bewegen. Anders wordt het weer een lijntje. Wat we beiden niet willen. 

Spot houdt ons ook goed in de gaten

De zwarte meneer weet het. Nonchalant remt hij vlak voor ons af. Loopt in een boogje om ons heen. Kijkt ons niet rechtstreeks aan. Snuffelt wat in de berm. 
Dat zijn actie niet werd gewaardeerd benadruk ik nog even door hem nu wel aan te lijnen en zo het laatste stukje mee te nemen. Gedwee hobbelt hij met slappe lijn mee. Verdacht braaf. Wat gelukkig ook zo blijft. 
Tot die keer later in de week: dan doet hij het nog een keer. De andere weg kiezen dus. Wij lopen over een van onze eigen sneeuwschoenpaadjes. Op de splitsing kun je kiezen: de bult op of er omheen. Shadow loopt op het pad er omheen. Wij staan bij de splitsing en roepen hem terug. Dat doet hij braaf. Als wij vervolgens toch het pad eromheen nemen, kijkt hij ons even vuil aan. En neemt de route naar boven. De boodschap is duidelijk. Niet meer "voor niks" terugroepen graag! En eerlijk gezegd: dit keer snap ik hem wel. Tenslotte moet het voortouw nemen soms ook niet ontmoedigd worden. 

De heren kiezen het pad over de heuvel. 

Het blijft hard werken in de sneeuw - zelfs in onze sneeuwschoen sporen