Ardennen - back to basic

Op stap in het bos, de mannen fier met hun rugzakken

Met enige moeite hijs ik mij uit mijn bed, strompel naar het raam, sluit het en doe de gordijnen dicht. Het belooft opnieuw een warme dag te worden vandaag. Voorzichtig rek ik mij uit. Op jacht naar een schone onderbroek op 't wasrek, breek ik mijn nek bijna over de kampeerspullen die nog her en der in de logeerkamer verspreid liggen. Het ziet eruit alsof er een bom is ontploft in een buitensportzaak. Mooi zo. Ik glimlach innig tevreden. 
De afgelopen twee dagen trokken we met de huskyheren door de Ardennen. Hemelvaart, mooi weer, meivakantie, weekenddienst dus maar twee dagen vrij i.p.v. van vier, eigenlijk een verjaardagsfeestje. Allerlei redenen om niet te gaan. We gingen toch.  

In twee dagen wandelden we van Tilff naar Barvaux. 50 kilometer met weinig vlaktemeters. Ik liep met Spot. Een husky die een rugzak reden vindt om heel hard te werken en dus acuut in de sleurstand gaat. Godzijdank begonnen we bergop en dan is dat niet zo heel erg. Na een uurtje of twee wordt hij wel moe en gaat het wat makkelijker allemaal. Ik krijg zo wel wat extra krachttraining - en spierpijn.

De Ourthe vallei heet een van de drukste gebieden van de Ardennen te zijn. Eenmaal buiten de dorpjes merken we daar weinig van. De enkele wandelaar of mountainbiker die we tegen komen groet vriendelijk. Ze hebben zelfs zelfs tijd voor een praatje. Echt alles is beter in Belgie. 

De Ourthe houdt ons de hele weg gezelschap

Spot doet aan modderkoeling

Het enige wat tegenvalt is dat de bakkers op Hemelvaartsdag dicht zijn. Dus lunchen we onder de bomen met hardkeks en gedroogde worstjes. Ach, dat versterkt het trekking gevoel en roept herinneringen op aan barre tochten in Schotland en avonturen in de Alpen. 

Uitzicht vanaf de Roche des Falcon

Als het in de loop van de middag warmer wordt, beloven we onszelf een terras met koud bier in het eerstvolgende dorp. Dat blijkt ondergedompeld in het jaarlijkse grote dorpsfeest. Inclusief valse muziek, kraampjes met rommel (en zonder sandwiches), overvolle terrasstoelen en bier in plastic glazen. Dronken schreeuwers en drukte alom maken het contrast met de stilte der bossen compleet.  
We eindigen om de hoek van de drukte, op de stoep van de gesloten supermarkt met een appeltaartje van de bakker en een koud blikje IceTea. De suikers weer aangevuld gaan we gniffelend weer op pad. Hebben wij weer dat we net in dit dorp uitkomen! 

Langzaam worden de benen en de pootjes moe. Het volgende dorp heeft een camping en we weten niet waar we een bivakplek zullen vinden. We banen ons een weg langs velden voor sleurhutten en kampementen met houtvuren en transistors, tot we helemaal aan het einde een plekje vinden voor onze bivakzakjes en onze “tarp”. 

Ons "kampement" 

We deden dit keer aan grammenjagen en hebben geen tent bij ons. Even voel ik me ongemakkelijk en vervelend. Ik zie niet hoe dat afdakje opgehangen moet worden en wat als ...  Diep ademhalen en gaan rotten is dan het devies. Als we met wat fantasie en stokken een keurig afdak gefabriekt hebben en ik op mijn matjes een stamppot in elkaar aan het draaien ben, vind ik het eigenlijk wel stoer. En voel ik me intens gelukkig. Dit is wat ik ben: graag buiten, beetje primitief, genietend van gewone dingen die ineens voelen als luxe. Zoals dat leesboekje dat ik er toch nog bij had gepropt. Oh, zegt manlief, nou weet ik waarom je de grootste rugzak meenam! 

Met goede bewaking 

 

Hoewel... (Na goed wandelen is het goed zzzzlapen